Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να προβάλλεις και να προωθείς ένα συγκοινωνιακό έργο, το οποίο ούτε έχει μελετηθεί λεπτομερώς ούτε έχει κοστολογηθεί. Αυτό συμβαίνει με τους περισσότερους πολιτικούς της Θεσσαλονίκης την τελευταία εικοσαετία, οι οποίοι εμφανίζουν την υποθαλάσσια αρτηρία ως λύση όχι μόνο για το συγκοινωνιακό πρόβλημα της πόλης αλλά και για την οικονομική της ανάπτυξη, που ουδόλως θα επηρεασθεί από την όποια υποθαλάσσια οδική αρτηρία. Αυτοπαγιδευμένοι σε επιλογές που αγνοούν, αδυνατούν να κατευθύνουν και να εμπνεύσουν τους πολίτες της Θεσσαλονίκης αλλά και να επιβάλλουν τη σωστή λύση στα εμπλεκόμενα υπουργεία (αυτά που αρέσκονται να αποκαλούν κράτος των Αθηνών).
Οι Θεσσαλονικείς βιώνουν έναν καθημερινό εφιάλτη για να μετακινηθούν τόσο στο κέντρο όσο και στις γειτονιές της πόλης. Αυτό όμως που βιώνουν ως κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι πρωτίστως πρόβλημα στάθμευσης, οι περισσότεροι δρόμοι δεν χρησιμοποιούνται για κυκλοφορία αλλά για τη στάθμευση σε διπλή και τριπλή σειρά των αυτοκινήτων. Η πρώτη προτεραιότητα λοιπόν για την Πολιτεία ήταν και είναι να κατασκευάσει με κρατική δαπάνη πολλούς μικρούς υπόγειους χώρους στάθμευσης σ’ όλες τις περιοχές της πόλης, ώστε να απελευθερωθούν οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια. Οι ελάχιστοι χώροι στάθμευσης, που κατασκευάσθηκαν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη, υλοποιήθηκαν με ανάληψη του κόστους κατασκευής από τον εργολάβο, με συνέπεια να πληρώνουν οι Θεσσαλονικείς για στάθμευση δυο ωρών ακόμη και 10 ευρώ. Η στάθμευση κατάντησε το πολυτελέστερο και ακριβότερο αγαθό στη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότεροι πολίτες νιώθουν απομονωμένοι και εγκλωβισμένοι, διότι διστάζουν να μετακινηθούν με το αυτοκίνητό τους, γνωρίζοντας ότι θα είναι πρακτικά αδύνατο επιστρέφοντας να ξαναβρούν μια θέση στάθμευσης.
Παράλληλα θα μπορούσε να επιδιωχθεί ο μέγιστος συντονισμός των σηματοδοτών και η προσαρμογή τους προς τα κυκλοφοριακά δεδομένα. Κι ακόμη να ανισοπεδοποιηθούν ορισμένοι κρίσιμοι κόμβοι. Αν π.χ. ανισοπεδοποιηθεί η Λεωφ. Νίκης από τη μια πλευρά στη συμβολή με Κουντουριώτη και από την άλλη στο ύψος του Βασιλικού Θεάτρου, προκύπτει λύση περίπου ισοδύναμη με την υποθαλάσσια. Και επίσης να βελτιωθούν οι αστικές συγκοινωνίες (περισσότερα και καθαρά λεωφορεία, πληροφόρηση του κοινού, κ.λπ.). Έτσι θα ελεγχόταν η χρήση του αυτοκινήτου και θα δινόταν χώρος για πεζοδρομήσεις και αναπλάσεις. Οι πόλεις και οι δρόμοι που τις εξυπηρετούν έχουν γίνει για να εξυπηρετούν και υπηρετούν ανθρώπους και όχι αυτοκίνητα.
Αντί για όλα αυτά προωθείται ως πανάκεια η υποθαλάσσια αρτηρία, ένα έργο στο κέντρο της πόλης το 85% του κόστους του οποίου θα αποπληρώσουν οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς καταβάλλοντας διόδια τουλάχιστον 1 ευρώ σε κάθε διέλευση. Αναφέρονται ιλιγγιώδη νούμερα (90 χιλιάδες αυτοκίνητα ημερησίως) για αυτούς που θα προτιμήσουν την υποθαλάσσια. Θα τους θυμίσω ότι οι προβλέψεις για την υποθαλάσσια σήραγγα της Μάγχης βεβαίωναν ότι θα τη χρησιμοποιήσουν ετησίως 11,5 εκατομ. επιβάτες, αλλά τελικώς την προτίμησαν μόνο 3 εκατομ. επιβάτες και το έργο που ήταν πλήρως αυτοχρηματοδοτούμενο βρίσκεται μετά 12 χρόνια λειτουργίας σε χρηματο-οικονομικό αδιέξοδο.
Η υποθαλάσσια αρτηρία δεν λύνει το πρόβλημα ροής των αυτοκινήτων. Απλώς μεταθέτει το σημείο συμφόρησης από τον κόμβο της ΧΑΝΘ στη συμβολή Ανθέων και Μαρίας Κάλλας. Έτσι οι ουσιαστικά εξυπηρετούμενοι και ωφελούμενοι θα είναι κυρίως οι πολίτες της Καλαμαριάς προς τη θάλασσα και όσοι κατοικούν στην παλιά παραλία, καθώς προβλέπεται η πεζοδρόμηση της Λεωφ. Νίκης. Για να ωφεληθούν όμως τόσο λίγοι (που θα καρπωθούν περαιτέρω υπεραξία των υψηλής αξίας ακινήτων τους) θα υποβαθμισθεί και απαξιωθεί όλη η νέα παραλία από την αρχή της μέχρι τη Μαρτίου, καθώς σχεδιάζεται να μετατραπεί η Λεωφ. Κένεντυ σε κλειστό αυτοκινητόδρομο με ηχοπετάσματα, κάτι πρωτοφανές και αντιδεοντολογικό επιστημονικά, καταστρέφοντας τα μικρά πάρκα, προσθέτοντας ηχορρύπανση και αέρια ρύπανση και αποκόπτοντας ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης και των πολιτών της από τη θάλασσα.
Οποιαδήποτε παρέμβαση, έχει ωφελούμενους και δυσαρεστημένους. Η υποθαλάσσια όμως, όπως σχεδιάζεται, έχει ήδη τόσους δυσαρεστημένους και θα έχει πολύ περισσότερους στο μέλλον, όλους όσοι θα καταβάλλουν διόδια για να προσεγγίσουν το κέντρο και τις παρυφές του. Γνωστός, παλαιός πολιτικός έλεγε ότι το καλό αμάξι έχει και όπισθεν. Ας αφουγκρασθούν τους πολίτες και ας παρουσιάσουν τεκμηριωμένες αναλύσεις ειδικών επιστημόνων για ένα έργο που αντί να ενώνει διχάζει. Και γι’ αυτό δεν φταίει δυστυχώς μόνο το κράτος των Αθηνών.