Κρίσιμος πυλώνας της προεκλογικής στρατηγικής της Ν.Δ. πριν 4 χρόνια ήταν η ανάδειξη των προβλημάτων της καθημερινότητας με ταυτόχρονη υπόσχεση λύσης και αντιμετώπισής τους, εφόσον ο λαός τους εμπιστευόταν. Σ’ ένα κομματικό προγραμματικό συνέδριο θα περίμενε κανείς, αντί για τα πανηγύρια των αφιονισμένων οπαδών, μια νηφάλια αποτίμηση του τι έγινε, σε σύγκριση κυρίως με τα υποσχεθέντα.
Η καθημερινότητα συνίσταται από ένα σύνολο αρνητικών εμπειριών που βιώνουν οι Έλληνες και που δεν συνάδουν με ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος. Θα μνημονεύσω μερικές μόνο πτυχές της καθημερινότητας:
πυρκαγιές που δεν αντιμετωπίζονται, από έλλειψη οργάνωσης, εξοπλισμού και ανθρώπινου δυναμικού,
τριτοκοσμικές συνθήκες στις πολεοδομίες και στις εφορίες,
γενικευμένη διαφθορά κάθε φορά που ο πολίτης αντιμετωπίζει τον έλεγχο ή την προστασία του κράτους,
χαμηλή ποιότητα ζωής στις πόλεις, χωρίς πράσινο, χωρίς θέσεις στάθμευσης αλλά με υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση και ηχορύπανση,
υπηρεσίες παιδείας ανομοιογενείς, τα φροντιστήρια είναι για τους περισσότερους απαραίτητα.
Η αντιμετώπιση της καθημερινότητας προϋποθέτει αφενός βούληση σύγκρουσης με κατεστημένες δομές και συμφέροντα, αφετέρου διάθεση πόρων. Όταν όμως κυβερνάς με τα μάτια και τα αυτιά ορθάνοιχτα στις δημοσκοπήσεις, έχεις μηδενικά περιθώρια συγκρούσεων. Όσο για τους πόρους, είναι πιο αποτελεσματικό πολιτικά να τους διαθέτεις σε επιδόματα και όχι στην προστασία του δάσους ή της ασφάλειας των πολιτών. Τα κατακαυθέντα έλατα της Πάρνηθας και πεύκα της Χαλκιδικής δυστυχώς δεν ψηφίζουν.
Όποιος εισηγήθηκε στο σημερινό πρωθυπουργό την ανάδειξη της καθημερινότητας σε μείζονα προεκλογικό στόχο, διέπραξε λάθος. Η Ν.Δ. θα είχε κερδίσει τις εκλογές του 2004 και χωρίς τις βαρύγδουπες υποσχέσεις της περί καθημερινότητας. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη και δεν μπορεί να αποκρυβεί με υποσχέσεις για μελλοντικές μεταρρυθμίσεις, παραπομπή δηλαδή του θέματος στις ελληνικές καλλένδες. Η σύγχρονη πολιτική απαιτεί κάθε διακήρυξη να συνοδεύεται από τα μέτρα και το χρονοδιάγραμμα που θα απαιτηθούν.
Θα ανέμενε κανείς από το ΠΑΣΟΚ να στηλιτεύσει την έλλειψη προόδου στα θέματα της καθημερινότητας. Αντ’ αυτού όμως, και μέχρι στιγμής, το ΠΑΣΟΚ επιλέγει ως αντιπολιτευτική αιχμή το θέμα των ομολόγων. Χάνει έτσι μια καταπληκτική ευκαιρία για αντιπολίτευση ουσίας, στην υπηρεσία των πολιτών και ιδίως των ασθενέστερων.